เพื่อนไม่ทิ้งกัน

เนื้อเพลง เพื่อนไม่ทิ้งกัน - แคลช Clash

เราเคยเกลียดกัน 

เมื่อตอนเราเป็นนักเรียน 

และยังเคยมีเรื่องกันไว้ 

เราเคยโกรธกัน 

เมื่อเจอกันในชั้นเรียน 

ไม่เคยยอมฟังผู้ใด 

ไม่เคยยอมให้กัน 

อยากทะเลาะมีเรื่องกันทุกที 

จะเป็นไงก็ช่างมัน 

แต่จะให้ยอมแพ้เป็นไม่มี 

พอเราเติบโต 

กลับเปลี่ยนแปลงความคิดเดิม 

และเราลืมที่ทำกันไว้ 

ทำความเข้าใจ 

ไม่ให้ใครมาซ้ำเติม 

จูงมือพากันก้าวไป 

หนักใจเราช่วยกัน 

หากปัญหามีอยู่เราไม่กลัว 

หากว่าเราจะช่วยกัน 

ไม่มีวันความหวังจะมืดมัว 

เพื่อนไม่เคยไม่เคยทิ้งกัน 

ไม่ว่าความฝันนั้น 

จะไกลสักเท่าไหร่ 

จะหกล้มซมซานเมื่อใด 

เพื่อนจะปลอบใจ 

ไม่มีคนที่จะรู้ใจ 

ไม่มีใครรักและตามใจ 

เหมือนเพื่อนเก่า 

จะทำไงตามใจแต่เรา 

เพื่อนเรารักจริง 

จะมีกี่คนที่จะเคยมีเพื่อนดี 

และให้เราทำตามความฝัน 

จะมีกี่คนที่เต็มใจจะร่วมทาง 

และเข้าใจในความสำคัญ 

ยิ่งดียิ่งผูกพัน 

เพื่อนเท่านั้นจะอยู่กันเรื่อยไป 

เพื่อนเป็นไงก็เป็นกัน 

กอดคอกันเอาไว้จนวันตาย 

เพื่อนไม่เคยไม่เคยทิ้งกัน 

ไม่ว่าความฝันนั้น 

จะไกลสักเท่าไหร่ 

จะหกล้มซมซานเมื่อใด 

เพื่อนจะปลอบใจ 

ไม่มีคนที่จะรู้ใจ 

ไม่มีใครรักและตามใจ 

เหมือนเพื่อนเก่า 

จะทำไงตามใจแต่เรา 

เพื่อนเราเข้าใจ 

เพื่อนไม่เคยไม่เคยทิ้งกัน 

ไม่ว่าความฝันนั้น 

จะไกลสักเท่าไหร่ 

จะหกล้มซมซานเมื่อใด 

เพื่อนจะปลอบใจ 

ไม่มีคนที่จะรู้ใจ 

ไม่มีใครรักและตามใจ 

เหมือนเพื่อนเก่า 

จะทำไงตามใจแต่เรา 

เพื่อนเรารักจริง

รางวัลแด่คนช่างฝัน

"รางวัลแด่คนช่างฝัน"

อย่ากลับคืนคำ เมื่อเธอย้ำสัญญา 
อย่าเปลื่ยนวาจา เมื่อเวลาแปรเปลื่ยนไป 
ให้เธอหมายมั่นคง แล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร 
เดินทางไป อย่าหวั่นใครขวางกั้น 

* มีดวงตะวัน ส่องเป็นแสงสีทอง 
กระจ่างครรลอง ให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์ 
เมื่อดอกไม้แย้มบาน ให้คนหาญสู้ไม่หวั่น 
คือรางวัล แด่ความฝันอันยิ่งใหญ่ ให้เธอ 

** บนทางเดินที่มีขวากหนาม 
ถ้าเธอคร้ามถอย ไปฉันคงเก้อ 
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ 
เพียงตัวเธอ ไม่หนีไปเสียก่อน 

*** จะปลอบดวงใจ ให้เธอหายร้าวราน 
จะเป็นสะพาน ให้เธอเดินไปแน่นอน 
จะเป็นสายน้ำเย็น ดับกระหายยามโหยอ่อน 
คอยอวยพร ให้เธอสมดังหวังได้ นิรันดร์ 

(**,***,*)

วันจันทร์แสนเศร้าเพราะเราสอบฟิสิกส์คาบแรก

วันที่30 มกราคม 2555

เราต้องขอโทษนะออยล์ที่เมื่อวานเราไม่ได้เข้ามาบันทึกอ่ะ จะบันทึกย้อนหลังก็ยังไงๆอยู่

วันนี้ดูท่าออยล์จะเรียนเหนื่อยมากเลยนะ สู้ๆนะ เพื่ออนาคตที่สดใส  สู้ๆนะเราเป็นกำลังใจให้ 

...เราก็จะพยายามเข้ามาเขียนให้ทุกวันนะถ้าเป็นไปได้...

พวกเราจะไม่ลืม...

วันเวลาดีดีที่เธอเคยมอบให้ 

ฉันจะเก็บไว้ในใจ.. เสมอ 

แม้วันนี้จะต้องไกล .. ไปจากเธอ 

แต่ซักวันก็จะเจอ.. กันอีกครา

ภาพที่เธอเล่นหัว โกรธงอนฉัน 

ภาพวันนั้นที่ฉันมีปัญหา 

ภาพที่เธอช่วยเหลือ..กันเรื่อยมา 

จะจดจำทุกเวลา ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด

ขอให้เธอรู้ไว้ว่า...

เพื่อนของฉัน.... 

อยู่ตรงนั้นสบายดีไหม... 

เมื่อขอบฟ้ากว้างเราห่างไกล... 

เธอจะเป็นอย่างไรบ้างคนดี...

ก็ได้แต่ส่งใจให้... 

มันลอยไปหาเธอทุกที่...  

เชื่อเถอะนะว่าทุกทุกวินาที... 

เธอยังคนมีฉัน.. 

คนนี้อยู่ในใจ...

คิดถึงเธออยู่เสมอ... 

แม้ไม่ได้เจอนานแค่ไหน... 

ความผูกพันธ์..ความหวังดี.. 

ความห่วงใย... 

ยิ่งทวีขึ้นใจไม่จืดจาง

กลอนนี้มอบให้...

เมื่อเธอฉันนั่งใกล้ชิดสนิทใจ

ไกลแสนไกลเราไปกันไม่เคยห่าง

แต่มีพบย่อมมีพรากแสนเสียดาย

ต่างก็มีหน้าที่ภาระตน

จะอดทนวันที่ได้กลับมาเจอ

มีกลอนมาฝากจร้า

เพื่อนที่คอยเคียงข้างเวลาวาง

เพื่อนที่คอยเป็นห่วงเวลาเหงา

มิตรภาพของสองเรา

ไม่มีวันจางหายไป

ทบทวนความจำหน่อยนะเพื่อนฉัน

....ออยล์จำได้ไหม...

จำได้ไหม ตอนเทอม 1 

หวังว่าคงจำได้นะ คาบของ อาจารย์ปราณี 

จำไหมคนไหน กิ่ง คนไหน แก้ว

เราคือเพื่อนกัน

วันเสาร์ที่ 28 มกราคม 2555

ดีจร้า.. วันนี้ออยล์เป็นยังไงบ้าง สงสัยก็ยังคงเรียนหนังสือของ ม.5 อยู่ใช่ไหม (เราไม่รู้อ่ะ) แต่ยังไงเราก็อยากให้ออยล์สู้ๆนะ เราจะเป็นกำลังใจ  

      แม้ว่าเราจะเพิ่งรู้จักกัน เพียงไม่ถึงปี มันก็ทำให้อะไรดีๆได้เกิดขึ้น อย่างน้อยเค้าก็ได้รู้จัดคนบนโลกเพิ่มขึ้นอีก 1 คน  1 คนก็มีความหมายนะ
 
     ออยล์เชื่อไหมว่า  เราทุกคนคือเพื่อนกันตั้งแต่ต้น เพียงแต่เราไม่รู้จักกันเท่านั้น แต่ตอนนี้เราก็รู้จักกันแล้วนะ  ออลย์จะดีใจหรือเปล่าน๊าที่มีเพื่อนอย่างเค้า 55+   (ต้องดีจัยดิ จริงไหม  อิอิ หลงตัวเองมาก )  เราก็เสียใจนะที่เรานั้นขาดเพื่อนไปหนึ่งคน 4/2 ตอนแรก มี 50 คน  ไปๆมาๆ 49 คน ไปๆมาๆ 48 คน แล้วก็ไปๆมาๆ จะเหลือ 47 คนหรอ  ฮื้อๆๆร้องไห้นะเนี้ย  ถ้าเป็นไปได้เราก็คิดว่าออลย์ก็่คงอยากเรียนอยุ่ที่นี่ใช่ไหม (มีคิดแทนด้วย ไม่ไหวนะเรา)  เราว่าเราพอแค่นี้ดีกว่า

เรารักเพื่อนคนนี้นะ

ครั้งแรก271

วันนี้ก็วันที่ 27 เดือนมกราคม 2555

วันนี้ออยล์แลซึมๆนะรู้ตัวอ่ะเปล่า กังวลเรื่องที่จะไปจีนอ่ะดิ เรานะอนยากไปมากเลยแต่ก็ไม่ได้ไป
แต่ก็ดีแล้วแหละ 55+ เพราะเราจะได้มีเวลาอยู่กับคนที่เรารักไง เราไม่รู้นะว่ากว่าออยล์จะเห็นบล็อกที่เราสร้างนั้นวันไหน แต่ก็ตั้งใจสร้างให้นะ ไว้ในยามคิดถึงเค้าไง อิอิ หวังว่าที่จีนคงจะเปิดได้นะ  ต้องได้สิ ยังกะตัวเองรู้55+  เราก็อยากบอกออยล์ว่าใจเย็นๆๆนะ นึกถึงข้อดีและข้อเสีย   ข้อดีสำหรับเราเรานั้นคิดว่า

ข้อดี
-เราเป็นภาษาจีน
-เราได้เปรียบกว่าคนอื่นในอนาคตข้างหน้าคืออาเซียน
-เราได้ไปเปิดโลกทัศน์ที่กว้างไกล
-เราได้ประสบการณ์
-เราได้อยู่ได้ด้วยตนเอง

ข้อเสีย
-เราต้องเรียนอย่างหนัก
-เสียเงินหลายแสน
-เราต้องจากเพื่อนๆและคนที่เรารัก
-เราต้องจากที่นอน จากบ้านอันแสนอบอุ่น


**ลองตัดสินใจดุนะ*** สู้ๆนะเพื่อน